Rulleskisesong

Eg har sagt det før og seier det att: Me treng fleire rulleskiløyper her til lands. Treningssituasjonen for langrennsløparar er i dag mykje lik den som var mot slutten av 1980-åra og fyrst på 1990-talet. Det inneber heldigvis springing og sykling på ujamne stiar og i djupe skogar, toppturar med fjellsko og sekk og passeleg lange kveldsturar med terrengsko og drikkebelte til lokale stølar, turpostar og notisblokker – men altså også; rulleskiturar langs trafikkerte vegar. No er me inne i dei lysaste sommarkveldane, og rulleskiløparane er lette å sjå. Men utover hausten er både rulleskiløparar og syklistane verre å få auge på i skumringstimane, etter middag, langs landevegane. Skøytande rulleskiløparar som stel halve vegbana skaper gjerne farlege situasjonar på dei svingete vegane her vest. Me som trenar rulleski må vera på allerten heile tida, fylgje med og halde sida vår når bubilar, bussar og hastige personbilar kjem forbi. Bilistane må på si side, etter mitt syn, vise omsyn og sjå på trenande skiløparar og ivrige syklistar som ein del av det norske trafikkbiletet. For slik er det i dag, og det må me leve med på beste måte.
..........Planen er å få til ei rulleskiøkt i snitt per veke framover til vegane vert glatte av nyfalne lauv og seinare is. Det vert ein kamp for å få låne ein del av vegbana mellom Hanahaug og Hella eller Campus Fosshaugane og Frudalstunnelen ein time eller to i veka dei neste månadane. Eg veit ikkje om eg likar det, og eg tenkjer med gru på korleis skigruppene landet over har det framover. Eg går som regel åleine på rulleski, og gjerne sundagsmorgonane når det er lite trafikk. I blant går me eventuelt ei lita gruppe i lag. På ettermiddagane i midtveka hender det at eg passerer grupper der det gjerne er 10-15 ungar i gang langs riksvegen. Eg skøytar av garde på rulleski, er merksam på andre trafikantar og kan trafikkreglene. Dei er i ein læringsprosess i høve alle desse tre kritiske punkta...
..........Men, berre så det er sagt, eg forstår bilistane godt; for det kan sjølvsagt vera irriterande å møte hindringar i vegen på veg heim frå ein lang dag på jobb. Kven har ikkje kjent på akkurat det? Samstundes håpar eg bilistane har same forståinga for rulleskiløparane. Det finst ikkje så mange alternativa for oss; me går langs landevegen for å få den treninga som skal til for å leggje grunnlaget for vinterens konkurransar. Og fordi rulleskitrening eigenleg er ei svært artig treningsform. Bruk gangvegen, ropar enkelte. På gangvegane kjem rulleskiløparane fort i nye konfliktar, for på dei få og korte gang- og sykkelvegane me har er det ofte mange som går tur, syklar eller er ute og luftar bikkja med slakk line.
..........Vik IL har bygd ei eiga rulleskiløype. Fleire i skimiljøet der har jamvel bede meg over fjorden for å teste løypa. Ho skal garantert testast neste gong eg skal forbi på veg heim til vossabygda. I mellomtida får me samarbeide på vegen som best me kan. Og du, eg lovar å ikkje veive med staven neste gong ein bil (som eg er fullt klar over er der!) bråfløytar når han er to og ein halv meter bak meg - og eg stakar utanfor kvitestripa for å sleppe han forbi.